“Eşim ve ben Güney’deydik. Büyük bir göl­de binlerce çocuk yüzme öğreniyordu. Bir iple birbirlerine bağlıydılar ve bir düdük sesi üzerine bir mekanizmanın çalışmasıy­la göğüslerine kadar suya giriyorlardı. İpi çalışttran bu mekanizmayı merak ettim. Gölde bazı büyük çocuklar da vardı. “

Frances ve kocası tahvil alım-satımı yapıyorlardı. İp Güney’in ana ürünü pamuğu sembolize ediyordu. Büyük mekanizma, pamuk pazarındaki yükselme ve düşmeyi gösteriyor­du. Düdük sesi pamuğun arz ve talebiydi. Binlerce çocuk pamuğa ihtiyaç duyan Güney’de kurulan yeni endüstrileri temsil edi­yor, daha büyük çocuklar da tüketicileri ve fi­yat düzenleme mekanizmasını en çok etkile­yen tahville uğraşanları gösteriyordu. Göl yada su bazı insanlar için pazarın etkilediği tahvil benzeri yatırım alanlarıydı. Frances ar­tık elindeki pamuk tahvillerini çıkarmalıydı.

Edgar Cayce, Rüyaların Dili, Çeviren Acar Doğangün, (İstanbul: Arıtan Matbaacılık, 1998), 52.

“Caddede bayılıp yere yuvarlandım ve bir kaç dişim döküldü. Bununla sanki Leo’nun ilgisi varmış gibi geldi bana.”

Tanımadığı Leo adlı birinle yaşadığı olayı klervoyan (durugörü) radarıyla yakalayan bu küçük rüya ona gelecekte yaşayacağı bir güçlüğü ikaz ediyordu. İkaz önceden geldiğinde, insan buna hazırlanmalıydı.

Leo’nun sözlerini işittiğinde üzerinde durmamalı, bağışla­malı ve bu sözlerin aklına kök salmasına izin vermemeliydi. Çünkü küçültücü sözler dişle­rin dökülmesi kadar acı veren, sert sözlerin ağızdan çıkmasına sebep olurdu.

Edgar Cayce, Rüyaların Dili, Çeviren Acar Doğangün, (İstanbul: Arıtan Matbaacılık, 1998), 50.

“Hizmetçim kayıp olan iğnemin inci ger­danlığıma ilişmiş olduğunu gösterdi. Bak­tım, bu aradığım değil, başka iğneydi. “

Frances daha önce, annesinin hediye ettiği taşlı bir iğneyi kaybetmişti. Hizmetçiden şüpheleniyordu. Cayce ona bir zamanlar, elbise­sini çalan hizmetçisine nasıl davrandığını ha­tırlattı. İtham edeceği ve onu savunmaya zor­layacağı yerde, ·olumlu bir tavır takınmış, dü­rüstlük ve sorumluluk konusundaki kendi duygularını belirtmiş ve sonuçta elbiseleri geri gelmişti.

Ama bu sefer sabırsızdı. Rüya onun bu sabırsızlığını işaret ediyordu. Eğer hizmetçiyi zorlarsa, hırsızlığını örtmek için kaybolanın yerine bir başka iğne koyacaktı. Ya da ayrıla­cak ve Frances iğnesini bir daha göremeye­ cekti. Yapacağı en iyi iş, beklemek, gözlemek ve dua etmekti. Hırsızdan altın ve gümüşten daha önemli bir şeyi çalmaya da Frances’in hakkı yoktu: Kendine saygısını ve ruhunun büyüme fırsatını… Hizmetçisi ve yakınlarının akıl ve gönlüne, zaten yaptığı gibi, Tanrı’dan korkmanın olgunluğun başlangıcı olduğunu sokmalıydı.

Ne var ki bir insanı yönlendirmenin yararı üzerinde durarak ve insanlarla ilişkide güve­ nin iyi meyvalar vereceğini göstererek, Cayce bunların ceza korkusundan ve vicdana baskı yapmaktan daha büyük şeyler olduğunu da vurguladı. Hiç kimsenin sorunu yalnızca ken­di sorunu değildi. Ve rüyanın bir işlevi de, bir durumdaki bütün unsurları ve en yaratıcı çözümü ortaya koymaktı.

Edgar Cayce, Rüyaların Dili, Çeviren Acar Doğangün, (İstanbul: Arıtan Matbaacılık, 1998), 51.

Bir gece küfrün başı Ebu Cehil rüyasında İslâm dinine girip Allah’ın Resulüne biat ettiğini gördü. Bu rüya, onun kendi hakkında değil, oğlu hakkında tecelli etti; Hazret-i İkrime İslâm’a can atarak ebedî saadetin burcuna kondu ve dünyadan şehid olarak ayrıldı.

İnsan rüyayı sadece kendi hakkında da görmez. Çok kere başkaları için de rüya görülebilir. Rüya, insanın çoluk çocuğu, ana babası, akrabaları, kardeşleri, dostu, meslekdaşı, zevcesi ve hemşehrileri gibi başka başka kimseler için zuhur edebilir.

Bir gün bir adam, îbn-i Sîrîn Hazretlerinin huzuruna geldi ve;
-Ben, dedi, rüyamda bir kuşun mescidden güzel bir taş alıp gittiğini gördüm!

İbn-i Sîrîn (rh.a.) şu karşılığı verdi:

O halde Hasan-ı Basrî Hazretleri vefat etti.

Gerçekten o gün Hasan-ı Basrî Hazretlerinin vefat ettiği görüldü.